Kwarantanna prawdę Ci powie

Niedawno widziałam na twitterze pewne posty, które zmusiły mnie do refleksji. Ich główne przesłanie było „W czasach pandemii koronawirusa, widać kto jest twoim przyjacielem, a kto nie”. Zaczęłam się nad tym naprawdę zastanawiać, bo właściwie coś w tym jest. Zdałam sobie sprawę, z jak niewielką ilością osób pisałam w czasie dwóch tygodni, gdy byłam zamknięta w domu. Było ich właściwie cztery. Gdzie się podziała cała reszta ludzi, których uważałam za przyjaciół? Przecież każdy miał wolne. Nikt się nawet nie pofatygował, żeby napisać do mnie „Hej, czy wszystko w porządku?”. Tym bardziej, że w mediach społecznościowych udostępniałam fakt, że siedzę zamknięta w domu i wiem, że te osoby to widziały. Prawie nikt z osób, które uważałam za godne zaufania i polegałam na nich nie skontaktował się ze mną. Moi znajomi, których znam dużo krócej bardziej się o mnie martwili, niż osoby które brałam za przyjaciół. To naprawdę przykre, ale otworzyło mi to oczy.

Myślę, że ten czas w zamknięciu pokazuje, jacy tak naprawdę są ludzie. Każdy z nas powinien się zastanowić w tym momencie, czy w czasie gdy jesteśmy odcięci, i to nie na kilka dni, a na dwa tygodnie, albo i dłużej, to w około nas są osoby którym ufamy? Czy nagle znikają i ich nie ma gdy najbardziej ich potrzebujemy?

Z takimi pytaniami Was zostawiam i zachęcam do autorefleksji.
Oczywiście zapraszam na jutrzejszą notkę Aleksandry

~ Paulina ~

PS: Memy na rozluźnienie atmosfery w tej notce <3