Czas na uczucia!

Witam wszystkich w niedzielę, święta tuż tuż, czas, który powinniśmy spędzić z rodziną i z najbliższymi nam osobami. Ale wiem, że nie wszystkim jest nam dane w tym trudnym czasie pobyć z bliskimi. Mam podobnie, bardzo chciałabym się w końcu spotkać z chłopakiem, z którym nie widzę się już prawie miesiąc i bardzo mnie to przytłacza, szczególnie to, że nie wiem, kiedy go zobaczę. Koronawirus wywołał we mnie bardzo dużo negatywnych emocji, takich jak strach, lęk, tęsknota. Domyślam się, że nie jestem jedyna. Pomyślałam, że poświęcę ten post na to, aby każdy mógł tutaj wylać wszystkie swoje żale, do których przyczyniła się epidemia. Ja oprócz tego, że nie mogę się spotkać z chłopakiem, czuję też smutek, bo nie mogę iść na miasto, które uwielbiam. Nie mogę iść zrobić zdjęcia w ulubione miejsca, a jak już wcześniej wspominałam, kocham pozować. Nie mogę spotkać się z przyjaciółmi, teraz jest wiosna i bardzo bym chciała pospacerować. Gdyby nie pandemia właśnie byłabym w górach i chodziłabym po szlakach. Mam jedynie nadzieję, że moje wyjazdy w lipcu i w sierpniu się odbędą, a już niedługo spotkam się z ukochanym. Jesteśmy kochani w tym wszystkim razem i chciałabym wszystkim pomóc, najbliższym i tym osobą mniej mi znanym. Z własnego doświadczenia wiem, że często „wygadanie się” pomaga nam, a potem czujemy ulgę. Więc czekam na odważnych, którzy podzielą się tym, co ich trapi. Kiedyś ćwiczyłam medytacje i wiem, że pomaga, myślę, że osoby, które są bardzo przygnębione mogłyby spróbować też trochę pomedytować. Ale najważniejszy cel tej notki to, abyśmy wszyscy pokazali, co leży nam na sercu i połączyli swoje siły w czasie tak trudnego okresu. Pamiętajmy o tym, aby sobie pomagać.

Od siebie przesyłam fotkę z domowego zaciszu, do następnego postu!

Wiki