Pierwszy rok za nami

Zaczyna się rekrutacja na uczelnie, mnóstwo młodych ludzi zastanawia się nad tym, jaką ścieżkę w życiu obrać. Dziwnie myśli mi się o tym, że jeszcze rok temu o tej porze zastanawiałam się nad wyborem swojej drogi. Początkowo nie chciałam iść nigdzie, później planem było pójście na roczny kurs grafiki komputerowej w szkole policealnej. We wrześniu okazało się jednak, że kurs nie ruszy a ja właściwie mam dwa tygodnie przed rozpoczęciem roku akademickiego nie mam uczelni. Wtedy zaczęło się szukanie i myślenie o studiach. Początkowo myślałam o psychologii zaocznej i z taką myślą jechałam do Łodzi składać papiery. Ostatecznie stanęło na dziennikarstwie.

To była krótka historia o tym jak zostałam studentką dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Teraz trochę więcej o samych studiach. Pierwszą można powiedzieć przeszkodą, jaką musiałam pokonać była odległość. Studiuję w Łodzi mieszkam około 60 km dalej. Dojazdy autobusem trwały czasami dwie godziny (takie tam szczęście, że akurat robią remont drogi. Pamiętajcie światła wahadłowe są super, pod warunkiem, że trafia się na zielone). Jazda własnym autem jest dużo wygodniejsza jednak jak ktoś jeździ tylko po mniejszym mieście i nagle ma jeździć po dużo większym, w dodatku takim, którego nie zna to trochę strachu jest. Jednak, jeśli stoicie właśnie przed takim małym wyzwaniem, warto się odważyć, i nie rozważać odległości uczelni od domu, jako jeden z głównych warunków wyboru uczelni. Najważniejsze, żeby McDonald’s był blisko.

Przejdźmy jednak do samych studiów. W trakcie technikum nie wiedziała, co chcę robić później w życiu. Za dużo rzeczy mnie interesowało, za dużo pomysłów miałam. Co śmieszniejsze dziennikarstwa nigdy nie miałam w planach. Jestem z tych, którzy na polskim w szkole przeczytali może dwie lektury w całości (Ferdydurke moją miłością), na koniec roku zawsze miałam 3 cudem 4 jak dobrze ponegocjowałam na koniec, ba nawet nie zdawałam rozszerzonego polskiego na maturze. Dlaczego taki wybór? Stwierdziłam, że może to być bardzo rozwijający kierunek, który dodatkowo jest bardzo szeroki, jeśli chodzi o poruszane zagadnienia. Nie pomyliłam się, dziennikarstwo jest kierunkiem, bardzo rozwijającym i zmieniającym spojrzenie na wiele tematów. I nawet, jeśli w życiu wybiorę sobie lub trafi mi się inne zajęcie, to nie będą to zmarnowane 3 lata.

Dla mnie najciekawszymi zajęciami i jednocześnie takimi, z których wyniosłam najwięcej były: sztuka pisania i nauki o komunikowaniu. Oczywiście genialnym przeżyciem są też warsztaty w radiu, czy w późniejszym czasie w telewizji. Ale to właśnie na sztuce pisania robiłam najwięcej i najwięcej się nauczyłam. Ten blog powstał właśnie z inicjatywy naszej pani wykładowcy właśnie ze sztuki pisania. Wszelkie opowiadania, reportaż czy też bajka, która być może niedługo się tu pojawi powstały również na te zajęcia. Jak, więc sama nazwa wskazuje na sztuce pisania dużo się pisze. Zaskoczeni, co? No, my byliśmy, gdy przyszło do napisania pierwszego opowiadania na podstawie Opowieści Wigilijnej, która u mnie miała około 20 tys. znaków. Na sztuce pisania również, dużo się czyta, różnych tekstów od Tokarczuk przez Przygody Mikołajka na o zgrozo poezji kończąc. O zgrozo oczywiście było subiektywnym odczuciem, nigdy jej nie lubiłam.

Warsztaty w radiu, czyli coś, na co każdemu świecą się oczy, zwłaszcza, gdy idzie się tam pierwszy raz. Ciężej z tym świeceniem oczu jest, gdy trzeba się przełamać i zacząć mówić do mikrofonu wiedząc, że w prawdziwym programie radiowym nie ma cięć, i to, co powiemy pójdzie w eter. Oczywiście my ćwiczyliśmy tylko nagrywając się, ale wciąż jest to przeżycie, które zrozumie tylko ten, kto spróbuje. 

Na pierwszym semestrze było też oczywiście mnóstwo zajęć, które są, bo muszą. Wszelkie socjologie, psychologie i filozofie, na szczęście mieliśmy w porządku wykładowców, którzy nie robili problemów a wykłady z nimi były, delikatnie mówiąc wesołe. Także udało się przez nie przebrnąć bez większych problemów.

W drugim semestrze niestety, mieliśmy głównie zajęcia online. Załapaliśmy się tylko na jeden normalny zjazd. Mówię tutaj niestety, ponieważ, zdecydowanie bardziej odpowiadała mi tradycyjna forma zajęć. W drugim semestrze głównie pracowaliśmy na platformie oraz spotykaliśmy się, na teamsach co dawało, chociaż namiastkę normalnych zajęć. Mam nadzieję, że już nikt więcej nie będzie zamykać szkół i uczelni i od października będziemy mogli wrócić do normalnego trybu.

Gdybym miała ponownie wybierać kierunek, postawiłabym właśnie na dziennikarstwo ze świadomością tego, co wybieram. Pamiętajcie, też, że jeśli nie wiecie, co robić warto wybrać jedną z tych kilku opcji, które macie na próbę. Bo przecież, jeśli się nie spróbuje to skąd będziemy wiedzieć czy w czymś jesteśmy dobrzy albo czy coś się nam podoba? Z uczelnią ślubu nie bierzecie, więc jeśli okaże się, że to, co wydawało się ciekawe wcale takie nie jest możecie zrezygnować w każdym momencie.

Jestem bardzo ciekawa, jakie kierunki studiujecie lub jakie skończyliście? No i oczywiście jak wspominacie swoje studia?